Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Η αδελφότητα των στεναγμών - 7

Η αδελφότητα των στεναγμών - 6

Η αδελφότητα των στεναγμών - 5

Η αδελφότητα των στεναγμών - 4

Η αδελφότητα των στεναγμών - 3

Η αδελφότητα των στεναγμών - 2

Η αδελφότητα των στεναγμών - 1

Η αδελφότητα των στεναγμών με φωτογραφίες

Η αδελφότητα των στεναγμών στο Πήλιο

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Η "Βιβλιολατρεία" δημοσίευσε:

και την ευχαριστώ πολύ


Οι ήρωες παλεύουν να κερδίσουν τη ζωή


Η αδελφότητα των στεναγμών
Ντακάκης Νίκος
εκδ Λιβάνη

Ένα μυθιστόρημα ποταμός, που ξεκινά να ξετυλίγεται στις αρχές του αιώνα. Οι ήρωες παλεύουν να κερδίσουν τη ζωή. Και, παρά τις αντιξοότητες, μοιάζει να τα καταφέρνουν. Ώσπου θα ξεσπάσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και τότε τα πάντα θα χαθούν. Οικογένειες ξεκληρίζονται. Σύζυγοι, πατεράδες κι αδέρφια εξαφανίζονται... Με το τέλος της Κατοχής κάποιοι θα προσπαθήσουν να ανεβούν ξανά στην κορυφή. Κάποιοι θα τα καταφέρουν, κάποιοι πάλι όχι... Και, μέσα σε αυτή τη δίνη, ο έρωτας που θα εμφανιστεί απρόσμενα θα αλλάξει την πορεία της ζωής των ηρώων, σφραγίζοντας μοιραία το πεπρωμένο τους.

Η αγάπη ριζώνει στις καρδιές των πρωταγωνιστών, η μοίρα, όμως, άλλα είχε γράψει στα κατάστιχά της για κείνους, κι αυτοί, αγνοώντας τα όσα τους επιφυλάσσει η ζωή, παραδίδονται αμέριμνοι στα πάθη τους. Μίση, έρωτες, συγκρούσεις, λάθη. Και ένα μεγάλο μυστικό, που θα αποκαλυφθεί απειλώντας να οδηγήσει τους ήρωες στην άβυσσο...

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011

ΡΕΘΕΜΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ Σάββατο 12/02/2011

Νίκου Ντακάκη: «Η αδελφότητα των στεναγμών»
Σάββατο, 12 Φεβρουαρίου 2011 - Της ΕΥΑΣ ΛΑΔΙΑ

Αν ο Νίκος Ντακάκης έγραφε στην εποχή που μεσουρανούσαν στην πνευματική ζωή του τόπου ο Μιχάλης Μυρ. Παπαδάκης, ο Ανδρέας Σταυρουλάκης, ο Νίκος Νιουράκης ή ο Κώστας Μαμαλάκης, θα είχε την τύχη να πάρει σύντομα μια από τις πρώτες θέσεις της πνευματικής μας ζωής.

Στην εποχή μας που τα ενδιαφέροντα εστιάζονται σε ανταποδοτικές αξίες, και η δημοσιογραφία ασχολείται με τις πνευματικές δημιουργίες στο πλαίσιο επικοινωνιακής πολιτικής, θα πρέπει να προηγηθούν οι αξιολογήσεις από τους «εκτός των τειχών» ειδικούς, για να προσέξεις το λογοτέχνη και το βιβλίο του.

Ο Νίκος Ντακάκης είναι πλάι μας, ακούμε την καλημέρα του και απολαμβάνουμε το σχόλιό του, αλλά έπρεπε να προηγηθεί η δισέλιδη συνέντευξη στο περιοδικό «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» και οι συζητήσεις των βιβλιόφιλων στα blogs, για να συνειδητοποιήσουμε ότι αποτελεί πια μια σταθερή λογοτεχνική αξία που πλουτίζει την πόλη των γραμμάτων και τεχνών.

Βέβαια από το πρώτο του βιβλίο «Όπως τ’ όνειρο» είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε την εξαιρετική αφηγηματική του χάρη και τη δεξιότητά του στη διάπλαση χαρακτήρων σε εκμαγεία ιστορικής μνήμης και κοινωνικής ζωής άλλων εποχών.

Για την «Αδελφότητα των στεναγμών» δεν περιμέναμε τη βαρύνουσα υπογραφή «Λιβάνη» για να εντυπωσιαστούμε ιδιαίτερα όσοι γνωρίζουν πόσο δύσκολα προσεγγίζει ένας νεοεμφανιζόμενος λογοτέχνης τους κορυφαίους εκδοτικούς οίκους, που εξετάζουν το δημιούργημα με την ψυχρή λογική του επιχειρηματία.

Από την πρώτη του κιόλας εμφάνιση το βιβλίο φαινόταν ότι θα ξεχωρίσει. Γιατί διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που εξασφαλίζουν την εκδοτική του επιτυχία.

Πρόκειται, όπως εύστοχα αναγράφεται στο οπισθόφυλλο, για «ένα μυθιστόρημα ποταμός που ξεκινά να ξετυλίγεται στις αρχές του αιώνα. Οι ήρωες παλεύουν να κερδίσουν τη ζωή. Και παρά τις αντιξοότητες, μοιάζει να τα καταφέρνουν. Ώσπου θα ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Και τότε τα πάντα θα χαθούν. Οικογένειες ξεκληρίζονται. Σύζυγοι, πατεράδες κι αδέρφια εξαφανίζονται. Με το τέλος της Κατοχής κάποιοι θα προσπαθήσουν να ανεβούν ξανά στην κορυφή. Κάποιοι θα τα καταφέρουν, κάποιοι πάλι όχι...

Και, μέσα σε αυτή τη δίνη, ο έρωτας που θα εμφανιστεί απρόσμενα θα αλλάξει την πορεία της ζωής των ηρώων, σφραγίζοντας μοιραία το πεπρωμένο τους. Η αγάπη ριζώνει στις καρδιές των πρωταγωνιστών, η μοίρα όμως άλλα είχε γράψει στα κατάστιχά της για κείνους, κι αυτοί, αγνοώντας τα όσα τους επιφυλάσσει η ζωή, παραδίδονται αμέριμνοι στα πάθη τους, Μίση, έρωτες, συγκρούσεις, λάθη. Κι ένα μεγάλο μυστικό, που θα αποκαλυφθεί απειλώντας να οδηγήσει τους ήρωες στην άβυσσο...»

Ο Νίκος Ντακάκης καταφέρνοντας να διαχειριστεί με αξιοσύνη μια αρκετά δαιδαλώδη πλοκή, σαν να δημιουργεί παράλληλες ιστορίες, έχει επιτύχει να συνδέσει τη μυθοπλασία με πραγματικά γεγονότα από την καθημερινότητα άλλων εποχών.

Κι ένα ακόμα χάρισμα που πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι δεν αδικεί κανέναν από τους ήρωές του αφήνοντας τον αναγνώστη να τους αξιολογήσει καθώς εξελίσσεται η υπόθεση. Και μόνο το γεγονός ότι πλέκει το μύθο του σε κομμάτια από ιστορική πραγματικότητα, εκπαιδεύει το σημερινό αναγνώστη που έχει κενά γνώσης για περιόδους της σύγχρονης ιστορίας που συνοπτικά μας δίνουν τα βιβλία.

Όλα κρίνονται από ένα μυστικό που αποτελεί και το κλειδί της αριστουργηματικής πλοκής. Είναι μια ευφυής ιδέα του συγγραφέα που αποδεικνύει ότι ξέρει καλά την τέχνη να ταξιδεύει τον αναγνώστη του. Δεν είναι τυχαίο ότι το βιβλίο δεν περιμένεις να το διαβάσεις όταν σου μείνει χρόνος. Από τις πρώτες σελίδες καθηλώνεσαι και θέλεις να αφοσιωθείς στην ανάγνωση. Είναι οι ήρωες που σε κερδίζουν, είναι και το θέμα που συναρπάζει.

Μέσα από γεγονότα που αποτελούν ψηφίδες από βιωματικές μνήμες του αναγνώστη, ακόμα και ψήγματα από την προφορική παράδοση, παρακολουθούμε μια ανθρώπινη τραγωδία, από τις τόσες που σκηνοθετεί ζωή, που μετά από μια καταιγίδα συναισθημάτων, συγκρούσεων, αντιπαραθέσεων οδηγείται στην κάθαρση από την έρωτα.

Μέχρι τότε όμως ο αναγνώστης έχει προβληματιστεί παρακολουθώντας τη ροή καθώς ο συγγραφέας «ψυχογραφεί» χαρακτήρες που έχουν σπιλωθεί από τις πράξεις τους, περιθωριοποιούνται στη συνείδηση κάθε έντιμου ανθρώπου, για να φανεί στη συνέχεια, χωρίς να αλλοιωθεί στο παραμικρό η δομή του έργου, η άλλη τους πλευρά. Εκείνη η ανθρώπινη που μπορεί να γεφυρώνει χάσματα μέσα από πράξεις αγάπης. Κι όταν την τέρψη του καλού αναγνώσματος συνοδεύει ο προβληματισμός, τότε ο συγγραφέας πέτυχε το μεγάλο του στοίχημα.

Θα συνιστούσαμε θερμά το βιβλίο στους αναγνώστες μας με τη βεβαιότητα ότι θα υποκλιθούν με σεβασμό στη γραφή του Νίκου Ντακάκη αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό του έναν ανερχόμενο λογοτέχνη που σύντομα θα καμαρώνουμε ακόμα ψηλότερα.


Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Συνέντευξη στα Επίκαιρα τεύχος 67ο



Συνέντευξη στη Δέσποινα Σαββοπούλου – ΕΠΙΚΑΙΡΑ τεύχος 67ο


Ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα – ποταμός, το νήμα του οποίου αρχίζει να ξετυλίγεται στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, ώσπου να ξεσπάσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος αποτελεί Η αδελφότητα των στεναγμών του Νίκου Ντακάκη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Α.Α.Λιβάνη. ο συγγραφέας πλέκει τις ιστορίες των ηρώων του και με έμπνευση τους οδηγεί προ των πυλών των πράξεών τους. Στέκεται, ωστόσο, δίπλα τους με κατανόηση και ευαισθησία και δεν τους αφήνει να γίνουν έρμαιο της μοίρας τους. Μίση, έρωτες, συγκρούσεις, λάθη, κυριαρχούν. Κι ένα μεγάλο μυστικό που αποκαλύπτεται απειλεί να οδηγήσει τους ήρωες στην άβυσσο…

Το μυθιστόρημα σας διατρέχει το πρώτο μισό του 20ου αιώνα και εξελίσσεται στην πορεία του χρόνου. Τι θέλατε να δώσετε στους αναγνώστες σας μέσα από την ιστορία που διηγείστε;

Θα ήμουν ανειλικρινής εάν υποστήριζα πως θέλω να δώσω κάτι ή να στείλω μηνύματα. Απλά προσπαθώ να αποτυπώσω, όσο γίνεται καλύτερα, το κλίμα της εποχής στην οποία αναφέρομαι και αφήνω τους ήρωες να οδηγήσουν τον αναγνώστη, να τον προβληματίσουν και να αποκομίσει τελικά ό,τι θέλει αυτός. Θεωρώ πως ο αναγνώστης σήμερα είναι περισσότερο υποψιασμένος και απεχθάνεται τα κάθε είδους κλισέ.

Υπάρχουν στοιχεία βιογραφικά της οικογένειας σας μέσα στο βιβλίο σας; Κατά πόσο πιστεύετε ότι ένας συγγραφέας αντλεί από τα βιώματα του και πόσο τα μετασχηματίζει στη συνέχεια μυθιστορηματικά;

Στο συγκεκριμένο βιβλίο δεν υπάρχουν βιογραφικά στοιχεία της οικογένειάς μου ούτε του ευρύτερου κύκλου μου. Πιστεύω ωστόσο πως τα βιώματα και τα ακούσματα ενός συγγραφέα, όπως στην περίπτωσή μου, αποτελούν μια τεράστια πηγή άντλησης υλικού. Το ζητούμενο είναι πώς τα καταφέρνει μετά να τα πλάσει, να τα μετουσιώσει και να τα μετασχηματίσει σε μυθιστόρημα

Το μυστικό είναι καθοριστικό στην εξέλιξη της ιστορίας σας. Πιστεύετε ότι τα μυστικά, οι ίντριγκες, οι δολοπλοκίες και ο έρωτας είναι απαραίτητα συστατικά ενός καλού μυθιστορήματος;

Μυστικά, ίντριγκες, δολοπλοκίες όπως και ο έρωτας, υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα. Δεν τα θεωρώ όμως απαραίτητο συστατικό ενός καλού μυθιστορήματος. Αντίθετα, το βλέπω πιο απλά. Όπως, ας πούμε, μια ιστορία που θέλετε να την διηγηθείτε στους φίλους σας. Για ποιο λόγο θα μπείτε στον κόπο να κάνετε κάτι τέτοιο; Κατά τη γνώμη μου, επειδή κρίνετε πως παρουσιάζει ενδιαφέρον και επιθυμείτε να τη μοιραστείτε μαζί τους. Κάπως έτσι συμβαίνει και με το βιβλίο. Κάτι κίνησε το ενδιαφέρον του συγγραφέα, κάτι τον συγκίνησε, κάτι τον εξιτάρησε και θέλησε να το αποτυπώσει στο χαρτί.

Τι ιστορίες πιστεύετε ότι έχουν ανάγκη να διαβάζουν σήμερα οι αναγνώστες;

Κάτι που θα τους ανακουφίσει. Στη σημερινή γκρίζα και μίζερη πραγματικότητα κάποιοι επιμένουν να διαβάζουν, όπως και κάποιοι άλλοι εξακολουθούν να γράφουν. Εγώ προσωπικά προσπαθώ να ξεφύγω από αυτό το μουντό της εποχής μας και να δώσω μια νότα αισιοδοξίας, που όλοι μας έχουμε ανάγκη.

Πιστεύετε στο πεπρωμένο και πόσο μπορούν οι άνθρωποι να το αλλάξουν;

Σε καμιά περίπτωση δεν πιστεύω στο πεπρωμένο. Αλίμονο αν ίσχυε κάτι τέτοιο. Τότε θα έπρεπε να τα παρατήσουμε όλα και να καθίσουμε σε μια άκρη να κλαίμε τη μοίρα μας. Δεν μπορώ από την άλλη να παραγνωρίσω το γεγονός ότι τυχαία συμβάντα, συμπτώσεις, συγκυρίες, ή όπως αλλιώς τα ονομάζουμε, παίζουν πολλές φορές καθοριστικό ρόλο, τόσο στον ρου της Ιστορίας όσο και στην πορεία που θα ακολουθήσουμε στη συνέχεια. Ετοιμότητα, προσήλωση στον στόχο και διαρκής αγώνας είναι η συνταγή για να διαμορφώσουμε τη δική μας διαδρομή.

Η αναγνωσιμότητα και η αποδοχή από το αναγνωστικό κοινό τι σημαίνει για σας;

Πολλά. Όπως ο καθένας που εκφράζει δημόσια τη γνώμη του επιθυμεί να γίνεται αποδεκτή και χαίρεται όταν το πετυχαίνει, το ίδιο και ο συγγραφέας αισθάνεται ικανοποίηση από την απήχηση που έχουν τα βιβλία του. Ένας λόγος ζεστός, μια καλή κριτική του δίνει δύναμη για να συνεχίσει να γράφει.

Ζείτε στο Ρέθυμνο, όπου ασχολείστε και με τα κοινά. Ποια είναι η σχέση του κοινού με τη λογοτεχνία στην πόλη σας;

Ζω και εργάζομαι στο Ρέθυμνο, την πόλη των γραμμάτων, όπως έχει επικρατήσει να ονομάζεται, με πλούσιο παρελθόν και πολλά υποσχόμενο μέλλον. Και είναι παρήγορο που ακόμη και σήμερα ένας μεγάλος αριθμός ατόμων ασχολείται με τα διάφορα είδη λογοτεχνίας.

Γράφετε ήδη το επόμενο βιβλίο σας και τι θέμα θα έχει;

Εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να καθίσω σε ησυχία και σε πρώτη ευκαιρία γράφω. Το θέμα μου; Μια τυχαία συνάντηση του Πέτρου με τον Μάρκο σε ένα νοσοκομείο της Αθήνας, το φθινόπωρο του 2007, γίνεται η αιτία για να ξεδιπλωθεί μια ιστορία, που η αρχή της βρίσκεται στις σκοτεινές ημέρες του 1945, λίγους μήνες δηλαδή πριν από την αποχώρηση των Γερμανών από την Κρήτη. Προς το παρόν δεν θα ήθελα να πω περισσότερα, γιατί φοβούμαι μήπως με θεωρήσουν μαρτυριάρη οι ήρωες, μου θυμόσουν και αρνηθούν να συνεργαστούν.